Oranjebuikparkiet - Neophema chrysogaster

Verspreiding:

De oranjebuik parkiet komt nog voor in een klein gedeelte van Zuid Victoria namelijk in de Greater Geelong City in het gebied Western Treament Plant, hier overwinteren ze veelal en hier vinden dan ook tellingen plaats. Hun aantal wordt geschat op een 150 tot 200 vogels, dit terwijl er in de jaren 70` nog een kleine 2000 werden geteld. Ze leven voornamelijk langs de kust bij moerasachtige gebieden, maar ook op weidegebieden en zandheuvels zijn ze gezien.
Begin november trekken ze van het vaste land over de Bass strait zee naar Tasmanie en de omliggende eilanden om daar te broeden. in 2006 zijn daar 50 broedparen waargenomen.
De minister van milieu in Australië heeft daar waar het mogelijk is, opdracht gegeven om gebieden waar de Oranjebuik voorkomt extra te beveiligen tegen allerlei ongewenste gebeurtenissen denk bestrijding van roofdieren/ongedierte.
Ook de bouw van een windmolenpark in Badd Hill, Victoria`s Gippsland is tegengehouden ter bescherming van de Oranjebuik, want er zou een vogel tegen aan kunnen vliegen.

Algemeen:

De oranjebuik man is 22 cm lang en is vanaf de kop, over de rug tot aan de stuit een glimmend grasgroen. De middelste staartpennen lopen van groen over naar een diepblauwe kleur. In vleugelgedeelte zijn de grote slagpennen intens blauw tot zwart aan toe. De vleugeldek veertjes zijn ultramarijnblauw, de poten en de snavel hebben een hoornachtige kleur en de ogen zijn donkerbruin. Zijn blauwe tweekleurige voorhoofdsband en felle oranje vlek op de gele buik tussen de poten maken deze vogel kompleet. Het verschil tussen pop en man is de voorhoofdsband deze is namelijk bij de man duidelijk aansprekender dan bij de pop, en is ook wat fletser van kleur. Om het nageslacht te bevorderen werden in 1970 een aantal paartjes in Europa geïmporteerd, 2 koppels kwamen in Engeland terecht, maar daar kwamen geen jongen uit, ook twee Kwekers in Nederland waren uitverkoren om met deze vogels te kweken, en daar kwam een totaal van 4 jongen op stok. Maar echt lang hebben deze jonge vogels ook niet geleefd, dus geen ideale volièrevogel zou je zeggen. Hun voeding bestaat uit bessen, groene blaadjes en diverse soorten graszaden. Met broeden zijn ze eigenlijk erg makkelijk, want ze broeden in holtes van omgewaaide bomen, en bij het ontbreken daarvan, gewoon op de rotsachtige gronden waar ze van wat gras en gebladerte een nestje maken. En daar zit nou net het gevaar, want op de grond komen de meeste predatoren voor. Denk aan de vos, wilde katten, slangen en de Tasmaanse duivel een vraatzuchtige alleseter. De nestjes bevatten een 6 tal eitjes die na een 20 dagen uitkomen. Gelukkig besteed de Regering van Australië extra aandacht aan deze zeer zeldzame vogel door deze ook in Australië te verbieden als volièrevogel. En er wordt ook prima samengewerkt met de landeigenaren van de gebieden waar de vogels overwinteren. Door middel van een intensief kweek progamma probeert men het aantal Oranjebuiken uit te breiden. Laten we dus hopen, dat deze ORANJEBUIK PARKIET ook niet van onze aarde verdwijnt!

Tasmanian News September 2007

De vermoedelijke ziekte in kwestie was Pacheco''s - virus, dat zich snel verspreid en de parkieten  doodt binnen 48 uur na infectie.
vogelziekte deskundigen hebben het bewijs van 3 dodelijke en zeer besmettelijke ziekten gevonden.
Bestrijding voor de vogels in gevangenschap is strikte quarantaine en regelmatig onderzoek naar het Pachecho virus. 
De dood van 46 oranjebuik parkieten kunnen een bedreiging vormen voor de wilde populatie, dit werd gemeld door Tamanian News.2006
Monsters van levende vogels zijn verstuurd naar een patholoog in Sydney voor een gesofisticeerde virustest. 
De Hobart fok faciliteit blijft in quarantaine. Het verlies van de kuikens tijdens de kweek in de Taroona faciliteit eind vorig jaar was een klap voor het kweek programma. Er leven nog maar 300 vogels waarvan ongeveer de helft in gevangenschap.
Na maanden testen in Australië en in het overzeese gaven niet het gewenste resultaat, maar een de herpes virus is een mogelijkheid, zei Officer Mark Holdsworth van de Afdeling Primary Industries en Water Species Project. 
Tot er duidelijk is wat de oorzaak is van de dood doen wij de rest van het Taroona vogelbestand  in quarantaine, dit zal het risico van overdracht van de ziekte minimaliseren aldus Mark. 
Vogels Tasmania voorzitter Eric Woehler zei: de ziekte vormt een ernstig risico. Dit moet niet worden onderschat.
Als een vogel ontsnapt is de kans dat een grote groep Oranjebuiken het slachtoffer word.
Ook andere vogelsoorten lopen risico. De vogels stierven bijna een jaar geleden, in de maanden voordat zij zou zijn vrijgelaten in het wild. 
Het is gebruikelijk dat een aantal kuikens  sterven, dat is hoe de natuur werkt met vogels.
Maar het was een groter aantal, zodat we besloten wat nodig is om te bepalen of er sprake was van een enkele oorzaak of meerdere oorzaken," zei Dr Harris. Hobart dierenarts James Harris zorgt voor de vogels op de Taroona faciliteit. Sommige kuikens waren slechts twee tot drie dagen oud, zijn zo groot als cashewnoten, anderen waren een paar weken oud," zei Dr Harris.
Volgens Dr.Harris is de faciliteit veilig en hoeft men zich niet bezorgd te maken of er een vogel ontsnapt. Men probeert met de 150 vogels in gevangenschap het vogel bestand weer uit te breiden.

_{Met dank aan Ruud Stouten die het nieuws over de oranjebuikparkiet tot op de voet volgt.}